Όσιος Χαρίτων ο ομολογητής-28 Σεπτεμβρίου

Ο Χαρίτων καταγόταν από το Ικόνιο και έζησε στα χρόνια του αυτοκράτορα Αυρηλιανού (270 - 275 μ.Χ.). Ήταν γνωστός για τη χριστιανική πίστη του, γι’ αυτό και όταν εκδόθηκε διάταγμα κατά των Χριστιανών, ήταν από τους πρώτους που συνέλαβε ο έπαρχος της πόλης. Υπεβλήθη σε φρικτά βασανιστήρια, αλλά ενώ ακόμη βρισκόταν στη φυλακή ο αυτοκράτορας Αυρηλιανός δολοφονήθηκε. Ο Πρόβος, που τον διαδέχθηκε στο θρόνο της Ρώμης, ακύρωσε το διάταγμα του προκατόχου του και ο Χαρίτων αφέθηκε ελεύθερος. Ελεύθερος πλέον, με τα στίγματα του Κυρίου στο αθλητικό του σώμα, ποθούσε στο εξής να ζήσει ως ασκητής «αναπληρώνοντας τα υστερήματα των θλίψεων του Χριστού εν τη σαρκί» του. Καθώς μετέβαινε για να εγκατασταθεί στην έρημο του Ιορδανού, περιέπεσε σε ληστές, οι οποίοι τον απήγαγαν δέσμιον στο κρησφύγετο τους, σε σπήλαιο της ερήμου Φαράν, κοντά στα Ιεροσόλυμα. Κατά θείαν όμως παραχώρηση, οχιά εξέμεσε το δηλητήριο της στο αγγείο που είχαν το κρασί τους, πίνοντας δε αυτοί από το δηλητηριώδες ποτό βρήκαν όλοι τον θάνατο. Λυτρωμένος ο όσιος Χαρίτων από τα χέρια τους λύθηκε αοράτως από τα δεσμά και, επειδή βρήκε το σπήλαιο εκείνο κατάλληλο για ησυχία, αποφάσισε να παραμείνει εκεί. Από τα συναχθέντα χρήματα των ληστών, τα οποία περιήλθαν στην κατοχή του, διεμοίρασε τα περισσότερα στους πτωχούς και στους ερημίτες, που ασκήτευαν κοντά στην Νεκρά θάλασσα. Με τα υπόλοιπα μετέτρεψε το σπήλαιο σε ναό του Θεού και ίδρυσε την πρώτη λαύρα της Παλαιστίνης, την λαύρα της Φαράν. Τον ναό της εγκαινίασε ο επίσκοπος “Ιεροσολύμων άγιος Μακάριος.
Όταν του αποκαλύφθηκε η ημέρα της προς θεόν έκδημίας του, κάλεσε τα λογικά του ποίμνια με τους προεστώτες και τους απηύθυνε την πνευματική του διαθήκη, διά της οποίας υποδείκνυε την ασφαλή οδό της ενώσεως τους με τον θεό, δηλαδή την άσκηση συνδεδεμένη με την ταπείνωση και την αγάπη προς όλους. Τέλος, τους ευλόγησε και, χωρίς να αρρωστήσει, παρέδωσε εν ειρήνη την μακαρία ψυχή του στα χέρια των αγίων αγγέλων.